تاثیر ۸ هفته تمرینات هوازی بر ترکیب بدن و غلظت پلاسمایی فاکتور رشد انسولین-۱ و پروتیین متصل شونده (شماره ۳) به آن در زنان چاق

سابقه و هدف:  با توجه به اثرات ورزش روی وضعیت ترکیب بدن و فاکتورهای بیوشیمیایی، هدف این پژوهش بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر ترکیب بدن و غلظت فاکتور رشد انسولین-1 (insulin like growth factor-1, igf-i) و  پروتیین اتصالی شماره 3 آن  ( (insulin-like growth factor binding protein-3, igf-bp3 در زنان چاق بود. مواد و روش ها: 18 زن چاق به صورت تصادفی انتخاب شدند و به دو گروه تجربی (تعداد=9؛ سن=9/5±3/33 سال؛ وزن=9/12±0/76 کیلوگرم؛ قد=0/7±1/158 سانتی متر؛ 1/4±7/24=vo2max میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه؛ 1/3±4/31=bmi کیلوگرم بر متر مربع) و گروه کنترل (تعداد=9؛ سن=6/4±7/33 سال؛ وزن=4/12±9/75 کیلوگرم؛ قد=5/6±2/154 سانتی متر؛ 7/2±7/24=vo2max میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه؛ 6/3±7/31=bmi کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. گروه تجربی، تمرینات هوازی را به مدت هشت هفته و هر هفته 3 جلسه با شدت 65 تا 75% ضربان قلب بیشینه اجرا کردند. شاخص های تن سنجی شامل وزن، درصد چربی بدن، whr و bmi به هم راه غلظت های سرمی پایه igf-1، igfbp-3، انسولین و گلوکز قبل و بعد از دوره تمرین اندازه گیری شدند.  یافته ها: نتایج نشان داد که شاخص توده بدن، درصد چربی بدن، وزن و نسبت دور کمر به لگن پس از هشت هفته تمرین هوازی کاهش و حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه تجربی افزایش معنی داری داشتند (05/0p<). با این حال، غلظت سرمی igf-1، igfbp-3، انسولین و گلوکز تغییر معنی داری در هر دو گروه تجربی و کنترل نداشتند (05/0p>).  نتیجه گیری: احتمالاً شدت و مدت تمرین برای ایجاد تغییر در غلظت سرمی igf-1، igfbp-3، انسولین و گلوکز کافی نبود. با این حال، عوامل مربوط به ترکیب بدن و آمادگی هوازی در زنان چاق پس از یک دوره تمرینات هوازی توسعه یافت